Galopujemy przez życie , jak byśmy brali udział
w jakimś maratonie . Pędzimy coraz szybciej i szybciej
nie zważając jak zmienia się świat wokół nas.
Zapominamy jak pachnie wiosna czy
jak to jest zmoknąć w radości w letni dzień.
Przestajemy chcieć się uśmiechać z drobnych rzeczy
i wciąż chcemy więcej.
Lepszy samochód, bo ten już jest nie modny.
Ładniejsza bluzka , bo ta już drugi rok w szafie wisi.
Szalejemy na wyprzedażach wydając kolejne
pieniądze i upychając szafę , która i tak ledwo co się zamyka.
Telefon służy nam jako pager do wymiany
rozmów zawodowych ,
a kolejny SMS od koleżanki trafia do spamu ….
I tak toczy się dzień za dniem.
Kładziemy się zmęczeni i równie zniechęceni wstajemy,
bo przecież znowu trzeba iść harować.
I tak mijają dni , miesiące , lata …aż …
Pewnego dnia budzimy się jako starsi ludzie
i uzmysławiamy sobie, że miejsce obok nas jest puste ,
w domu nie słychać śmiechu dzieci, a telefon milczy.
Jak to się mogło stać zastanawiamy się
pijąc kawę espresso?
Przecież całe życie ciężko pracowaliśmy ,
po to by na „stare” lata mieć wszystko czego zapragniemy.
I co teraz mamy?:
– Samochód piękny w garażu z podnoszonym dachem.
– Śliczny dom na skraju lasu z widokiem na jezioro.
– Ogród w kwiatach .
– Krąży obsługa dbająca o te wszystkie szczegóły,
na które my nie mieliśmy czasu.
– Konto jest pełne , że do końca roku nie musimy pracować .
I co dalej.?
Kawa wypita , śniadanie zjedzone i jak dalej dzień zapełnić.
–Można pojechać do kolejnej galerii centrum ,
by odebrać torby od uśmiechniętych sprzedawczyń.
–Możemy jechać na wycieczkę na Wyspy Kanaryjskie ,
z pakietem all inclusive.
–Możemy nawet wynająć sobie towarzystwo ,
by nam nie było smutno.
Lecz czy o takie życie nam chodziło
kiedy za młodu po 14 godzin pracowaliśmy ?
Czy o takie towarzystwo nam chodziło,
gdy wrzucaliśmy do spamu kolejną wiadomość
od naszej koleżanki?
Czy tak chcieliśmy spędzać swój wolny czas ,
płacąc za uśmiech drugiej Osobie ?
Jeśli choć raz odpowiedzieliście sobie
Drodzy Czytelnicy na te pytania „NIE”,
to znaczy, że wciąż macie wybór.
Wybór jak będzie wyglądać Wasza przyszłość.
Dziś jest odpowiedni dzień na to by zadbać o jutro.
Dziś jest dzień by wziąć telefon i zadzwonić do
dawno nie widzianego przyjaciela.
Dziś jest dzień by iść do cukierni kupić ciasto
i odwiedzić babcię.
Dziś jest dzień , który może odmienić Wasze jutro .
Dziś to dzień , na który masz wpływ.
Bo jutro , owe dziś będzie należeć do przeszłości.
. Czasem się śmiejemy, wręcz „nabijamy” ,
że ktoś zachowuje się jak dziecko.
Że tego nie powinien, tamto nie wypada itp
. A dlaczego nie wypada , dlaczego nie wolno ?
Bo ktoś ma 30 lat i co nie może śmiać się na bujaczce
albo zjeżdżać na sankach ?
To kultura napędza nam co wolno a co nie.
Stygmatyzuje nas i narzuca nam jak mamy się zachowywać
i co mówić w danej sytuacji. Zaciera się nasz
wyjątkowy indywidualizm na poczet bycia
kolejnym duplikatem . I po co to wszystko ?
By idąc ulica zobaczyć X podobnych do siebie ludzi ?
Po to by rozmawiając z drugą osobą miało się wrażenie,
że rozmawia się z sobą samym.
By nie było dyskusji opartych o argumenty tylko
przytakiwanie jak zaprogramowany robot ?
To nie jest prawdziwe życie człowieka ,
skoro nie może być sobą. Nie po to nasi rodzice
czy opiekunowie stawiali na to ,że jesteśmy
wyjątkowi przez sam fakt że jesteśmy.
Przypomnijmy sobie moment ,kiedy czuliśmy się wyjątkowi,
kiedy ktoś nas pochwalił. Co czułeś wtedy ?
Przypomnij sobie ten moment i stwierdź sam dla siebie :
„Czy byś chciał taki stan odczuwać częściej „?
Własna samoocena i poczucie bycia indywidualistą
nie jest niczym złym a wręcz przeciwnie.
To docenienie siebie i umiejętność cieszenia
się tym co jest.
Ksiądz Piotr Pawlukiewicz mówi o tym
bardzo prosto i jasno:
Postaraj się właśnie dziś śmiać się jak dziecko .
Dostrzegać słonce i radować się .
Pobawić się klockami i zobaczyć jaka to frajda.
Iść bosymi stopami potaplać się w kałużach.
Zaśpiewać pszczółkę maję i poskakać po polanie.
https://www.youtube.com/watch?v=PCRqNsRflHM&feature=youtu.be
Dzieci mają w sobie nieskażoną radość .
Uczmy się od nich. Wzajemna nauka to ważna lekcja
dla nich i dla nas samych
Poczuj, że żyjesz teraz i tu.
Poczuj i daj sobie przyzwolenie na
dotykanie małych radości
To takie proste , wystarczy chcieć.
A wiec chciej , a zobaczysz
jak odmieni się Twoje życie.
