Żyjąc na co dzień mamy swój plan dnia. Wstajemy, przygotowujemy śniadanie,
potem ubiór i do pracy bądź zajęć domowych .. mijają godziny a my nieraz odczuwamy
coraz większy brak chęci i działania. Marzymy, by znaleźć się gdzieś daleko
,gdzie nikt nas nie zna i gdzie my nikogo nie znamy. Chcemy uciec sądząc ,
że w ten sposób poczulibyśmy się lepiej.
Dlaczego człowiek woli uciekać niż stawić czoło temu co wywołuje u niego lęk ?
Dlaczego wolimy chować się w poduszkę niż głośno wykrzyczeć swoje żale ?
Niestety człowiek mimo rozumu ma w sobie jeszcze wiele z niesamodzielności.
Wiele potrafimy , na wiele zaradzimy , lecz na swoje własne problemy nie potrafimy ,
albo nie chcemy. Bo gdy zupy zrobimy za mało, to przygotowujemy o x porcji więcej.
Gdy ubierzemy się za chłodno zakładamy jeszcze jeden sweter.
A gdy nam w życiu coś nie wyjdzie poddajemy się … Poddajemy się jak tchórze …
Boimy się zaryzykować ? Boimy się tego co może się stać?
Lękamy się nie wiadomego. Kiedyś w rozmowie z koleżanką ,której nie układało się
w małżeństwie , ona powiedziała
„Nie chcę innego faceta, bo choć mój obecny nie jest dobry to przynajmniej
wiem jaki jest i czego się po nim spodziewać. Poznając nowego, musiałabym uczyć
się od nowa , a po co ?” Powiedziawszy to nie zrozumiałam do końca jej przekazu.
Po jakimś czasie z obserwacji jej podejścia do życia , zrozumiałam.
Ona tak się przyzwyczaiła do cierpienia jakie jej zadawał, że nie potrafiła sobie
wyobrazić życia bez tego… Smutne , przygnębiające … 🙁
Niestety taka jest rzeczywistość, którą tworzymy.
Najprościej jest zgonić na życie , na innych , jednak nie dostrzegamy własnej
odpowiedzialności, za życie jakie mamy. Ludzie popełniają błędy i to jest normalne.
Problem zaczyna się, gdy wciąż popełniamy te same , nie zauważając ich.
Gdy pewnego dnia dociera do nas , że żyjemy nie tak jak byśmy chcieli mamy dwie drogi :
– Albo żyć tak dalej cierpiąc – masochizm
– Albo zacząć od tego momentu nową drogę i zacząć odczuwać przyjemność
Dziś oglądałam bardzo przejmujący i jakże prawdziwy film o życiu w innej kulturze
niż Polska czy inne kraje Europy. W filmie odnajduję wartości niematerialne ,
walkę człowieka samego ze sobą , pogoń za karierą i możliwość spełniania swoich celów
różnymi drogami.. Naprawdę godny polecenia i zastanowienia się.
Tutaj nasuwa mi się wiersz jaki napisałam kilka lat temu.
Jego przekaz jest tak ponadczasowy , że chętnie się z nim z Wami podzielę
„Przepaść czasu”
Ogarniająca przepaść wspomnień
Znęcający się czas
Chwil przeszłości
Spływające łzy
W kadrze obrazów
Smutek oczu
Dłoni chłod
W sercu zastygła lawa
Przeszłość katem
Przyszłość torem
Teraźniejszość skorupą rys
Zycie różami ogrodu
Kolorami wszelości
Życie w bajce marzeń spowite
Życie wiatrem liści unoszonych
Życie początkiem istnienia
Zycie radością w płomykach szczęścia
Płaszczem zwiniętych drzew
Życie drzazgami bólu okalającego ciała
Życie
Istnienie
Byt
Człowiek
Uczucia
Pragnienia
Cząstki całością
Momenty czasem spowite
Sens nie dostrzegalny
Z czasem urealniony
Przepaść zróżnicowania
Wciąż wzrastających gór
Przepaść dygresji słownych
W żart niezrozumiały związanych
Przepaść zegara odmierzającego czas....
https://www.youtube.com/watch?v=g7Cimm_mwRI
Gdy czegoś mocno się pragnie , życie tylko czeka na Twój krok, by moc dać Cię
do tego zbliżyć . Człowiek dostaje to do czego zmierza. To jak myślimy ma wielkie znaczenie ,
jak postrzegamy otaczający nas świat. Nie warto tracić czasu na rzeczy i czynności mało istotne.
Dostrzegając drugiego człowieka
Dostrzegając to co wokół nas poznamy smaki życia.
Poczujemy wiatr na skroni,
poczujemy słońca ciepły dotyk ,
poczujemy wilgoć deszczu
poczujemy zimno płatków śniegu
poczujemy ognia żar
poczujemy ziemi twardość
usłyszymy śpiew lasu
DAJ SOBIE NA TO CZAS
POZWÓL SOBIE NA RELAKS
POZWÓL SOBIE NA TRENING
POZWÓL SOBIE NA ROZMOWĘ
ŻYJ !!!!
