Opowiem Wam bajkę niezwykłą i prostą. Co w niej magicznego? Poczytajcie. Z dala od miasta , zgiełku i hałasu była sobie okolica. A w niej mężczyzna , kobieta i inni ludzie. Były zwierzęta, ptaki i psy. Był deszcz i słońce, piasek i beton. Było to wszystko co miastem się zwie, lecz było czymś więcej. Kobieta imieniem Lilia była urodziwa lecz nie czuła wyjątkowości swej. Mężczyzna imieniem Helko był mężny, silny i lubił samotność. Byli jak ogień co parzy i daje ciepło i jak woda co gasi pragnienie lecz daje też zimno. Pochodzili z oddalonych od siebie krain i dopiero w tej przypadkiem znaleźli się razem. Nie byli na siebie skazani, bo otaczali ich inni ludzie i stworzenia matki natury. Lecz właśnie tutaj z dala od domu i tego w czym żyli odnaleźli siebie. Ona niezależna, radząca sobie sama, w każdej chwili potrafiąca się cieszyć. On przyzwyczajony do niewygód, zraniony przez ludzi ,obco się czuł , gdy emocje skrzyły. A jednak tak wiele przeciwieństw pozwoliło im uzupełniać się. Ona uczyła się spontanicznego odczuwania wolności, a on przyjemnych doznań. Poznawali się każdego dnia obserwując siebie. I z różnic – podobieństwa się ukazały. Z czasem stali się nierozłączni , jak dwie połówki idealnie pasujące mimo rysów przeszłości. Każde z nich niosło ze sobą bagaż własnej przeszłości. Nie oczekiwali ani zrozumienia ani współczucia, jedynie uszanowania i akceptacji. Bo przeszłości zmienić nie można i oboje to wiedzieli. Oddaleni od własnych krain, w których się wychowali mogli zaczerpnąć powietrza innego. I ona i on połączyli się w jeden świat i żyli ot tak.
Gubię się i szukam drogi
Potrzebuje iskry z nieba , by poczuć wolność
Chcę być kimś innym i pozostać sobą
Chcę nie myśleć o niczym
I poczuć bezpieczne ukojenie
Gdy wokół hałas i zgiełk
Czuje jak w labiryncie się
Szukam , szukam, ale nie wiem czego
Próbuje znaleźć odpowiedzi na niewypowiedziane pytania
Próbuje
Próbować można wiele razy. Szukać i nie znaleźć. Lecz chcieć i wiedzieć czego się szuka to już połowa drogi. Bo gdy, czegoś się potrzebuje ale nie wie czego, to jak można to znaleźć> ? Nawet jak by stanęło to przed nami, na wyciągnięcie ręki, to nie mając świadomości czym ma to być, nie zauważymy brylantu. W poszukiwaniu drogi dobrze jest znaleźć siebie samego i zamknąć rozdziały, które sprawiają nam ból. Które wywołują łzy, mimo upływu lat. Nie można wciąż zadręczać się tym co było. Obwiniać się o to co się powiedziało, czy za to, na co nie miało się odwagi. Aby żyć trzeb akceptować wszystko to co się wydarzyło. Nasza przeszłość jest naszą tożsamością . Nie traćmy więcej cennego czasu na zatruwanie siebie przeszłością i tym co nie powróci.
NIE MOŻNA ŻYĆ PRZESZŁOŚCIĄ, BO JUTRO BĘDZIE WYGLĄDAŁO JAK WCZORAJ , ani przyszłością bo ominie nas dzień dzisiejszy . SZCZĘŚLIWYM MOŻNA ŻYĆ CHWILA OBECNĄ.
I tu cytat podsumowujący :”Myślenie o kimś a bycie z kimś to dwie różne rzeczy” Można wiele mówić i pisać o tęsknocie. Można tworzyć o tym piosenki czy artystyczne dzieła, lecz gdy nie ma obecności, tęsknota jest mało znacząca. To jak z miłością. Kochając potrzebuje się obecności drugiej osoby a nie wspomnienia o niej. Nie można kochać zdjęcia czy wspomnienia zapachu. Z czasem staje się tylko wspomnieniem, przeszłością a nie uczuciem co kwitnie. Człowiek może żyć sam. Może sam sobie ugotować, posprzątać czy na siebie zarobić. Może oddać się rozrywce i pojechać pod palmy. Lecz ta samotność w końcu przydusi i żadne przedmioty materialne nie zaspokoją tej pustki. Potrzebujemy drugiego człowieka, potrzebujemy miłości jak powietrza, które daje nam życie. I póki człowiek, będzie sądził, że kariera i pieniądze dadzą mu szczęście tak długo będzie niezadowolony i sfrustrowany. Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą, mawiał pewien ksiądz. Nie doceniamy człowieka, póki wiemy, że jest. Lecz gdy odchodzi do Niebios wiecznych już nic nie jest jak było. Puste miejsce w szafie, wyłączony telefon, czy milczenie mimo prób dialogu. Jak tych dwoje w krainie pewnej znaleźli się mimo różnic. Znaleźli drogę do siebie bo dali sobie szansę- szansę na bycie szczęśliwym. Zawsze powtarzam, że nie zna się dnia ani godziny, więc dobrze jest wykorzystać tą chwilę, która jest. Nie tracić ją na niepotrzebne kłótnie, sprzeczki czy zazdrość. Zamiast chatować na Twitterze czy rozmawiać na video skype po prostu się spotkajcie. Zamiast pisać smsy zadzwońcie i usłyszcie swój głos. Zamiast czekać, aż on/ona się odezwie , odezwij się Ty. Odwiedź babcię, pojedź do rodziców. Nie trać czasu na gry komputerowe czy oglądanie tv. Wolny czas spędźcie tak by czuć radość z chwil z bliskimi. Dla chrześcijan dziś rozpoczął się Adwent – czas oczekiwania, zadumy i modlitwy. To nie tylko czas oczekiwania na prezenty i motywacji do posprzątania wszystkich kątów w domu. To przede wszystkim czas na zastanowienie się nad swoim życie, drogą, gdzie ma ona nas zaprowadzić. Mając dzieci to również czas na wspólną zabawę przy tworzeniu razem. Pamiętacie zapach cynamonu i pomarańczy unoszony się w domu ? Pamiętacie ścinki papieru panoszące się po domu całym. I ten śmiech dzieci mogących stroić choinkę czy witraże okienne. To piękne i po latach wraca się z uśmiechem do wspomnień przeglądając czarno białe fotografie.
Na chwilkę zamyślenia do posłuchania
Z wieczornym akcentem wlewam w Was energię ze słońca. Niech rozświetla Wasze serca i Wasz rozum. Uwierzcie, że możecie. Cokolwiek pragniecie, czegokolwiek potrzebujecie- uwierzcie ,że możecie to poczuć, znaleźć. Jednak nie wierzcie słowom pisane w kartce z życzenia „Niech marzenia Ci się spełnią. „Nic się nie dzieje od samego patrzenia, a dzięki Twoim czynom. Żyj z całych sił i uśmiechem karm siebie. Pamiętaj jesteś wyjątkowym człowiekiem i dzięki Tobie świat może stać się piękniejszy:)
